مراسم تقدیر از دکتر سلمان ساکت
به گزارش رخداد پرس، در آغاز مراسم خانم دکتر محروق، رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد به حاضران خوش‌آمد گفت و از زحمات دکتر سلمان ساکت، رئیس پیشین مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه، بابت فراهم‌آوردن گنجینه‌‌ای گرانقدر از تاریخ و پیشنیهٔ دانشگاه قدردانی کرد.
در ادامه دکتر حسین بذرافشان، رئیس حوزهٔ ریاست و روابط عمومی دانشگاه از خدمات دکتر ساکت در دوران تصدی ریاست مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه قدردانی کرد و اظهار داشت: «مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه مانند فرزند دکتر ساکت است و ایشان را همچون مادری مهربان، دل‌نگران و دلسوز این مرکز دانست.»
سپس دکتر علیرضا کوچکی، استاد ممتاز دانشکدهٔ کشاورزی و رئیس اسبق مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه به ایراد سخن پرداخت و گفت: آنان که گذشته را به خاطر نمی‌آورند محکوم به تکرار آنند. آنچه در این دو مکان- باشگاه مفاخر و پیشکسوتان و موزهٔ دانشگاه- باقی مانده، بخشی برای «نیستان» و بخشی برای «هستان» است. عده‌ای که رفتند آثارشان را به‌جا گذاشتند و آن‌هایی که هستند، قرار است این ساختمان را حفظ کنند.
دکتر کوچکی در ادامه به پشتکار دکتر ساکت آفرین گفت و تاکید کرد: ایشان در طی دوران ریاست با موانعی روبه‌رو شده که تنها با اراده و پشتکار مضاعف توانسته بر آنها فائق بیاید و به راه خود ادامه دهد و باید گفت در این ده سال، آنچه گذشته، همه خدمت صادقانه بوده است.
در مراسم تقدیر دکتر سلمان ساکت پس از دکتر کوچکی، دکتر علی حائریان، استاد برجستهٔ دانشکدهٔ مهندسی و عضو شورای مرکزی آثار مفاخر و اسناد دانشگاه، به سخنرانی پرداخت و گفت: دکتر ساکت یک نفر نیست و نمی‌‌شود با چند جمله او را وصف کرد. دکتر ساکت در دو حرفهٔ کاملاً متفاوت مشغول به کار است و در هر دو حرفه «استاد» است.
وی در ادامه افزود: موزه، چند شیءِ کنار هم نیست. موزه باید هدف داشته باشد و این دانشگاه با این سابقهٔ درخشان به این موزه نیاز داشت و اگر دکتر ساکت نبود، شاید موزه با این شکل و شمایل وجود نمی‌داشت.
دکتر حائریان در ادامه اظهار داشت: دکتر ساکت ویژگی‌هایی داشت که لایق این منصب بود.
پس از ایشان، دکتر محمدجعفر یاحقی، استاد ممتاز زبان و ادبیات فارسی، به ایراد سخن پرداخت و گفت: سلمان ساکت فرزند من است و آشنایی من با خانوادهٔ ساکت به قبل از به دنیا آمدن او بازمی‌گردد. او در ادامه اظهار داشت: دکتر ساکت از دانشجویان بااستعداد من بوده و عملکرد او در سِمت رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه قابل ستایش است. او سپس تاکید کرد: روش و سیرت دکتر ساکت در حفظ و ثبت اسناد و میراث دانشگاه باید ادامه پیدا کند و از خانم دکتر محروق، رئیس فعلی مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه خواست همین روش را ادامه دهد تا چهرهٔ دانشگاه با مفاخر و شناساندن آنان به نسل جوان همچنان بدرخشد.
در بخش بعدی، دکتر سعید مرتضوی، استاد دانشکدهٔ علوم اداری و اقتصاد دانشگاه به ایراد سخن پرداخت و گفت: تکلیف اجتماعی، وظیفه اخلاقی و حس پدرانه سبب شد که در این مراسم حضور پیدا کنم تا بگویم آنچه در این سالها از دکتر ساکت دیدم عشق و کار بود. کار باید معنادار باشد و به انسان معنی ببخشد. عشق، مسئولیت دارد و زاییده مسئولیت، مراقبت است و باید گفت دکتر ساکت هم پرکار بود و هم عاشق.
