یادداشت: وحید باخدا مدیر روابط عمومی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری مشهد
نقش و جایگاه روابط عمومیها در جنگ روایتها و امید آفرینی در جامعه
در دنیای امروز، روابط عمومیها و سازمانها، همراه و همزاد هم هستند و هیچ دستگاه و سازمانی را نمیتوان یافت که بدون روابط عمومی بتواند کار کند، روابط عمومی و سازمانها لازم و ملزوم یکدیگر هستند و به جرات میتوان امروز دیگر، دستگاهها و سازمانها بدون روابط عمومی نمیتوانند به حیات خود ادامه دهند و در اصل روابط عمومی ها تسهیل گر جریان ارتباط، تبیین، شفاف سازی و جلوگیری از شایعات در خصوص عملکرد سازمانها هستند.
تاکید مقام معظم رهبری در ماجرای جنگ روایتها، بیان روایت اول به صورت شفاف و صادقانه است، روایتی که اگر به موقع و درست عنوان نشود چه بسا زمینه ساز شایعات شود و افرادی ناآگانه یا حتی آگاهانه با تغییر واقعیت، باعث تشویش اذهان عمومی و بی اعتمادی جامعه به حاکمیت شوند.
از طرفی تاکید معظم له همواره بر امیدآفرینی در جامعه است، جامعه ای که امروز بیشتر از هر زمان دیگر زیر بمباران خبرهای منفی و سیاه دشمنان آگاه و دوستان ناآگاه، امید خود را به آینده ای روشن از دست میدهد؛موضوعی که تبعات آن از حوزه امنیتی و شکل گیری اغتشاشات تا افزایش افسردگیها، خودکشیها و حس بی تعلقی به اجتماع گسترده شده است.
در این شرایط، انتشار خبرهای امیدآفرین از درون سازمانها توسط روابط عمومی های با تجربه و متخصص، کارآمد و تاثیرگذار میتواند با افزایش امیدآفرینی، انسجام اجتماعی و حس تعلق خاطر مردم به حاکمیت را تقویت کند.
تلاش ۱۵۰ دقیقه ای ۲۵ آتش نشان مشهدی برای کمک به دو کارتن خواب که در مسیر سیلاب گرفتار شده بودند، یک نمونه از خبرهای امید آفرین بود که هفته گذشته در اسرع وقت از طریق روابط عمومی در اختیار رسانه ها قرار داده شد و با آن حجم از واکنشهای مثبت مردمی همراه گردید؛ زندگی در جامعه ای که شهروندان بدانند حفظ جان آسیب دیدگان اجتماعی برای حاکمیت تا این حد مهم است و در کمک رسانی هیچ تفاوتی بین شهروندان وجود ندارد، به راستی حس شیرینی است.
کلام آخر اینکه روابط عمومی متخصص فقط کارمند حقوق بگیر یک سازمان نیست تا بخواهد با سرپوش گذاشتن بر ضعفهای سازمان جایگاهش را حفظ کند، او همه چیز را با توجه به مصالح جامعه و بعد سازمان شفاف، حرفه ای و هوشمندانه روایت میکند تا فرصت روایت اول را از دست ندهد و آنجا که دستاوردها را روایت میکند دنبال امید آفرینی است و در نهایت او تسهیلگر ارتباط مدیران سازمانی با مردمی است که ولی نعمتان این نظام مقدس هستند.