نیاکان ما، ستون‌هایی از سنگ برافراشتند که هزار سال سیلی باد و شلاق آفتاب را تاب آورد، کتیبه‌هایی حک کردند که از میان خاک و خاطره، هنوز صدایشان می‌رسد، گنبدها ساختند، کاشی‌ها چیدند و کوچه‌ها را با عطر حضورشان معنا کردند، اما امروز، نه با شمشیر مهاجم، که با بی‌تفاوتی و نادانی خودی، پیکره‌ی این میراث گران‌سنگ، زخمی‌ می‌شود.